O primeiro é a túa seguridade. A continuación as nosas medidas de seguridade:

• É obrigatorio o uso de máscara aprobada.
• É obrigatorio limpala sola do calzado na zona de desinfección antes de entrar no centro.
• É obrigatorio desinfectar as mans antes de acceder a calquera das instalación.
• O chegar o centro se lle mirará a temperatura.
• Todo aquel material que non sexa desbotable desinfectarase o final de cada sesión (almofadas, pesos, etc.).
• O equipo de limpeza desinfectará o centro tódolos días antes do peche do mesmo.

FORMACIÓN ACADÉMICA REGLADA

• Doutorando en Ciencias de la Salud - Neurorehabilitación, U. de La Coruña (actualidad)
• Terapeuta Basada na Actividade, NeuroEx Inc. (2021)
• Activity Based Therapy, Walk On, U. of Sydney (2015).
• Máster Oficial en Patología Neurológica: actuaciones en fisioterapia y terapia ocupacional, U. Rey Juan Carlos (2009-2012)
• Máster Oficial en Terapias Manuais, U. Europea de Madrid (2008-2009)
• Diplomada en Fisioterapia, U. Alfonso X El Sabio (2004-2008)
• Diplomada en Terapia Ocupacional, U. Alfonso X el Sabio (2004-2008)

FORMACIÓN COMPLEMENTARIA

• Neurorecovery Scale, Neurorecovery Learning, USA, 2020.
• Activity based Therapy, Neurorecovery learning, USA, 2019-2021.
• Atención ó paciente crítico-UCI, C.H.U.A.C. A Coruña, 2019.
• Hixiene de mans, C.H.U.A.C. A Coruña, 2019.
• Locomotor Training, Neurorecovery Learning, 2018.
• Disfunción temporomandibular, Clínica médico dental Pardiñas, A Coruña, 2018.
• Abordaxe fisioterápico da ATM, Marzo Saúde Lugo, 2016.
• Curso teórico práctico DNHS, Helios Electromedicina Madrid, 2014.
• Movemento normal “Introducción ó concepto Bobath”, Marzo Saúde, Lugo 2013.
• Mobilización neuromenínxea e dor, UDC 2012.
• Fibrolisis con ganchos, ITNM, Vigo 2012.
• “Rehabilitación do paciente con patoloxía vascular”, Consellería de Traballo e Benestar-Xunta de Galicia, 2010.
• “Personal Best”, Sanitas Residencial - Foro de Formación 2010.
• Método Dotte-mobilización de pacientes, Foro formación, Madrid 2009.
• Técnicas de rehabilitación para pacientes xeriátricos, Foro Formación, Madrid 2009.
• Encadernación adaptada a personas con deficiencia Psíquica e Física Códice, Coruña 2007
• Vendaxe neuromuscular “Tapping”, Atenea, Madrid, 2007
• Socorrista acuático-terrestre, Cruz Roja Coruña 2006
• “Calidade en Terapia Ocupacional”, UDC, 2005.
• “Primeiros Auxilios”, Cruz Vermella Coruña 50 h - Xullo ´05
• “Práctica clínica en Terapia Ocupacional”, UDC, 20 h - Octubro ´04
• Pintado de papeis a man aplicado en Terapia Ocupacional, Códice, A Coruña, ´04
• Asistencia a diversos congresos e xornadas de ámbito internacional e estatal de ASPAYM, SGXX, APETO, AFACO, Fibromialxia, Reumatoloxía, Fisioterapia Neurolóxica no deporte adaptado (2005- 2014).

ACTIVIDADE LABORAL

• Fisioterapeuta Clínica médico dental Pardiñas, A Coruña (2016-2020)
• Fisioterapeuta SERGAS (2016-actualidad)
• Fisioterapeuta Sanitas Mayores Coruña, (2009 –2018).
• Fisioterapeuta en Enmore Active Physiotherapy, Sydney - Australia (2015).
• Fisioterapeuta en Policlínica Assistens, A Coruña (Decembro ´08 - Xuño ´09).
• Terapeuta Ocupacional en Caser Residencial, A Coruña (Novembro - Decembro ´08).
• Fisioterapeuta en Caser Residencial, A Coruña (Octubro - Decembro ´08).
• Fisioterapeuta en el Hospital San Rafael, A Coruña (Xullo - Octubro 2008).
• Fisioterapeuta en Balneario-Spa “Más que agua” Madrid (Marzo - Xuño 2008).
• Asistencia de fisioterapia deportiva en diversas carreiras populares de la C. A. Madrid (2006).

PUBLICACIÓNS

• “Estudio de avaliación de las características de seguridade no fogar das Persoas Maiores de 65 años”, colaboradora APETO, Novembro 2013.
• “Atención especializada a personas con demencia”, colaboradora, XXV congreso de Xerontoloxía e Xeriatría, Maio 2013.
• Póster laboral “Independencia en personas con demencia”, Sanitas, XV Xornadas AFACO-UDC, Xuño 2010.
• Tratamento miofascial para a dor de xeonllo en pacientes con osteocondritis disecante do cóndilo femoral interno. Dep. legal: C-2313- 2009, ISBN – 13: 978-84-692-4986-4
• Células madre na recuperación da marcha da lesión medular traumática. Dep. Legal: C-2314-2009 ISBN-13: 978-84-692-4987-1

CURSOS E PONENCIAS

• V congreso Dementia Champion, Sanitas Residencial, Barcelona 3 e 4 de Xuño 2014.
• Poñeente “Programas específicos de formación no ámbito residencial” II Edición Plan de Formación Continua en Demencias, AFACO, A Coruña 13 de Marzo 2014
• Gañadora e poñente 1º premio “A retroxénesis como coidado centrado en la persoa con demencia”, XIV Xornadas Estatais de Terapia Ocupacional, Madrid, 24-26 Outubro 2013.
• Presentación de comunicacións e pósters en Congresos Internacionais de Xerontoloxía e Xeriatría e AFACO (2010-2018).
• Impartición de diversos cursos para persoal sanitario. (2010-2012)

¿Qué facemos?

Nun primer intre serás evaluado nas diferentes áreas. Tódolos exercicios dos nosos programas especializados realízanse fora da cadeira de rodas, usando exercicios estratéxicos e agresivos deseñados para mellorar cada área e estimular o sistema nervioso de maneira única.

Estes intensos programas de terapia física inclúen diferentes componentes:

• Estimulación sensorial: Mobilización activa e pasiva do rango de movemento, estiramentos, movementos controlados e electroestimulación. Unha alta repetición de movementos pode axudar á reorganización de patróns motores no cerebro e/ou médula espinal.
• Entrenamento do equilibrio: Aumentalo equilibrio en diferentes posicións, a forza e un core adecuado permitirache adoptar unha mellor postura, movementos e mellorala calidade de vida.
• Resistencia: A capacidade aeróbica, aumenta a demanda de oxíxeno osteomuscular, circulatoria, respiratoria e do sistema nervioso.
• Zona de carga: Actividades de carga de peso nas extremidades superiores e inferiores. Axudar os músculos e ligamentos durante o movemento ou actividades de carga en diferentes posicións.
• Traballo de marcha e premarcha: Desenrolamos diferentes posicións que prepararán o teu corpo para camiñar, tamén facilitamos patróns de movementos para as extremidades inferiores.

Beneficios

• Mellorala mobilidade de músculos, forza e flexibilidade
• Promovela estimulación neuromuscular e aumentala neuroplasticidade
• Axudar a manter unha óptima saúde e densidade ósea
• Aumentala funcionalidade e as funcións sensoriais e motoras
• Favorecela redución de espasmos, dor e depresión
• Diminuír complicacións secundarias
• O exercicio físico realizado de maneira regular permitirache reducila atrofia muscular e aportará beneficios físicos e psicolóxicos

¿Qué tratamos?

• Ictus
• Dano cerebral
• Escleroses múltiple
• Escleroses lateral amiotrófica
• Parálises cerebral
• Parkinson

Se non vela túa lesión, chámanos

Favorecémolo movemento activo en lesiones neurolóxicas co obxectivo de recuperala funcionalidade e favorecela realización de actividades da vida diaria, aínda se o paciente non se atopa na fase aguda, realizando os estímulos apropiados pódese beneficiar da terapia física.

A participación activa do paciente e familiares é fundamental para o éxito do programa.

¿Qué é a ATM?

A articulación temporomandibular (ATM) está formada pola articulación da mandíbula e o oso temporal de cráneo. Localízase anterior ó trago da orella, no lateral da cara. Tes unha articulación en cada lado da mandíbula.

Disfunción da ATM

Algunhas veces é difícil sabela causa exacta da patoloxía. Posiblemente unha combinación de factores xenéticos, artritis ou lesións na mandíbula poden causar a túa dor.

Algunhas persoas que teñen dor na mandíbula tenden a apretar ou rechiar os dentes (bruxismo), aínda que alguna xente que apreta ou rechía os dentes nunca chegan a desenrolar disfuncións na súa ATM.

Síntomas

As disfuncións da ATM incluen diversos signos e síntomas:

• Sensibilidade ou dor na musculatura facial, pescozo e mandíbula
• Chasquidos, rechiar ou bloqueo da mandíbula
• Dor e inchazón nas ATM
• Dor de oído, tinnitus e perda de audición
• Mastigar, falar ou bocexar pode ser difícil ou causar dor
• Dor de cabeza e mareos
• Os bloqueos da articulación dificultarán os movmentos

Xeneralmente esta dor e incomodidade pode ser aliviada con tratamento fisioterápico. A ciruxía soe ser a última medida tras errar os métodos conservadores.

¿Qué causa a dor na ATM?

• Dor en pezas dentais
• Sobreactividade da musculatura da mandíbula
• Mastigar
• Rechiar
• Estrés
• Desgarro do cartílago intraarticular
• Artritis
• Aumento da sensibilidade

Tratamento de fisioterapia para a ATM

Os obxectivos do tratamento fisioterápico son restaurar a función e movilidade, minimizar a rixidez e aliviar a dor.

Electroterapia

Relaxa a musculatura, disminúe a dor crónico e agudo, aumenta a circulación sanguínea, disminúe a inchazón e hematomas e repara o tecido.

Corrección postural

A mala postura na vida diaria pode causar sobreestiramentos e tensións musculares en músculos, ligamentos e articulacións especialmente cerca da mandíbula. Mellorando nosa postura é posible previr ou aliviar a dor de cabeza, pescozo e mandíbula.

Tratamento manual

• Mobilización da articulación
• Masaxe muscular
• Relaxar a posición mandibular
• Punción seca

Exercicios

• Fortalecemento e estiramento muscular
• Exercicios de estabilización mandibular
• Aplicación de calor en lesións crónicas e frío en zoas de dor agudo

A drenaxe linfática manual é unha tipo de masaxe non invasiva e relaxante que promove a drenaxe da linfa dende partes do corpo a outras áreas que poden drenar fácilmente.

Principalmente utilízase para linfedemas e podsee realizar en días de ciruxía. Non desorganiza o tecido cercano da ciruxía.

Os nódos linfáticos non afectados son tratados nun primer intre, levando a linfa dende proximal a distal para drear as áreas afectadas. Coménzase polo centro e cerca do pescozo, os movemientos son completos, lentos, rítmicos e repetitivos usando unha presión suave. Non obstante, algunhas veces será preciso profundizar e afirmar ditos movemientos.

Técnicas de respiración, mobilización de extremidades e relaxación pódense utilizar en combinación coa drenaxe linfática.

A drenaxe linfática tamén pódese utilizar como tratamento en cirurxías coa intención de acelerala recuperación e axudar a diminuír a inflamación, reabsorción de hematomas e líquidos e a eliminación de sustancias tóxicas.

Beneficios antes e despois da ciruxía

Antes da ciruxía

Recibir o tratamiento antes da ciruxía axuda a preparar a área para eliminar productos celulares residuais, bacterias, virus, exceso de proteínas e fluídos, así como calquera sustancia non desexada nas tus células, principalmente limpa os tecidos.

Aínda que este proceso sucede de maneira natural, co tratamento pódese acelerar dito proceso. Ademáis reduce o risco de complicacións secundarias a ciruxía como a inchazón, hematomas, infeccións e restriccións do movemento.

Por outra banda, recibirás un efecto relaxante antes da ciruxía.

Despois da ciruxía

Despois da ciruxía, a inchazón é unha parte normal e precisa no proceso inflamatorio pero en exceso pode causar dor, risco de infección, cicatrices, adherencias e disminución do rango da mobilidade.

Polo tanto, seis ou máis sesións consecutivas despois da ciruxía demostran mellores resultados, non obstante unha ou dous seguirán sendo beneficiosas.

A frecuencia do tratamento dependerá da operación e do paciente. Poden ser precisas consecutivas drenaxes a primeira semana tras aa ciruxía, os tratamentos disminuirán a su frecuencia na medida que pase o tempo.

Hai diversos tipos de masaxes, a masaxe terapéutica axuda a liberar a rixidez articular e a tensión muscular, a dor e oos espasmos. O fisioterapeuta prestará especial atención as lesións que padeces. Esta masaxe está formada por diferentes técnicas que utilízanse en trastornos neuromusculares e musculoesqueléticos.

No é unha masaxe relaxante, é máis firme e a presión está dirixida para disminuir a rixidez ou as áreas dañadas. Esta presión facilita que o sangue chegue as zonas doridas, libera o estrés e relaxa a musculatura tensa.

O final da sesión sentiraste aliviado, non obstante unha masaxe pode que non sexa suficiente e en ocasións será preciso máis dunha sesión según os tensos que estean os teus músculos.

Beneficios

• Favorece o sistema inmunitario estimulando a linfa
• Exercita oos músculos débiles, tensos ou atrofiados
• Axuda os deportistas a prepararse ou recuperarse dos exercicios
• Activa a circulación
• Mellora a mobilidade articular e o rango de movemento
• Facilita a eliminación de toxinas
• Aumenta o oxígeno nos tecidos
• Reduce a fatiga, depresión, dor e ansiedade
• Favorece o sono
• Mellora a enerxía, concentración e circulación
• Promove la rexeneración tisular e reduce o tecido cicatricial
• Relaxa os músculos lesionados, cansados e sobreestimulados
• Libera endorfinas

Consiste nunha avaliación integral do sistema artro- neuro-muscular do paciente e das súas capacidades funcionais. Con esta valoración defínese a disfunción que presenta o paciente nos sistemas articular, muscular e nervioso, así como noutros sistemas relevantes; explicando a forma en que se relacionan con calquera discapacidade ou limitación funcional.

A intervención en terapia manual ortopédica está formada por diferentes técnicas entre as que se inclúen: o estiramento muscular, a forza e a coordinación muscular, mobilización do sistema nervioso, a manipulación e mobilización articular lenta, estabilización tanto activa como pasiva e os exercicios de resistencia, así como a situación funcional xeneral do paciente. Tamén é fundamental durante o proceso de intervención o auto-tratamento por parte do paciente (un conxunto de estratexias terapéuticas que o fisioterapeuta instrúe ao paciente para que este xestione o seu propio estado funcional e de saúde xeral).

A fisioterapia traumatolóxica leva consigo unha valoración específica e un protocolo de tratamento que engloba diversas patoloxías como: escordaduras, fracturas, contracturas, luxacións, dexeneración articular, algias de costas, cirurxías, tendinites, calcificacións, próteses, rotura de ligamentos, rotura de fibras ou patoloxía meniscal, entre outros.

Ten como principais obxectivos: aliviar a dor, reducir a inflamación e mellorar a mobilidade e funcionalidade.

A fisioterapia xeriátrica nace como resposta as necesidades asociadas ao incremento da esperanza de vida. Os principios neste ámbito son facilitar a consecución ou a mellora da funcionalidade das persoas da terceira idade tanto psicolóxicas como psicomotrices.

Os obxectivos principais, tendo en conta as capacidades residuais do paciente, son: aumentar rangos articulares funcionais, manter e/ou recuperar independencia físico-funcional en actividades da vida diaria, traballar a forza muscular, lograr un bo patrón de marcha e equilibrio, fomentar o envellecemento activo e diminuír as síndromes postcaída e de inmobilismo.

A fisioterapia deportiva é unha especialización dirixida a todas aquelas persoas que realizan unha práctica deportiva de forma regular, xa sexa por saúde, de maneira básica ou profesional.

Algunhas patoloxías usualmente tratadas son:

• Lesións musculotendinosas como contracturas, sobrecargas, roturas fibrilares ou tendinites.
• Meniscopatías, reeducación ao esforzo, osteopatía de pube, lesiones cápsula- ligamentosas, inestabilidade articular, lesións do manguito rotador do ombreiro vendaxes funcionais, masaxe de descarga e deportivo, rendemento deportivo, valoración postural do deportista.
• Lesións ligamentosas e articulares como escordaduras, condropatía rotuliana, capsulite e bursite, entre outras.

As actividades da vida diaria (AVD) son aquelas áreas de ocupación que realiza a persoa e lle permiten integrarse de maneira autónoma no desempeño do seu rol.

Existen actividades relacionadas co autocoidado (aseo, alimentación, vestido) e otras que non son esenciais como o coidado dunha mascota, realizar una chamada telefónica ou tocar un instrumento musical.

Dende a terapia ocupacional valoramos cales son as dificultades que interfiren no seu desenvolvemento e podemos axudarte, ben restaurando o desenrolando novas habilidades, para que volvas a realizalas de xeito independente.

Patoloxías musculares, articulares, post cirúrxicas, fracturas ou calquera patoloxía neurolóxica teñen cabida na terapia ocupacional.

Dende recuperación da mobilidade, forza, adestramento en actividades cotiás, supresión das barreiras arquitectónicas, manexo do uso dos produtos de apoio e mobilidade, creación de férulas, adaptación do fogar ou modificación do entorno… todo elo co fin de facilitala independencia, o benestar e a participación activa da persoa en tódolos ámbitos da súa vida e na sociedade.

A terapia ocupacional traballará recuperando, favorecendo ou adaptando aquelas áreas nas que teñen dificultade, de tal xeito que poidan desenrolar un estilo de vida independente, pleno e satisfactorio.

Coa estimulación cognitiva intentamos previr, manter, restaurar e compensar o deterioro das habilidades de procesamento. Adestrando áreas como a atención, concentración, orientación, percepción, memoria, linguaxe, praxias, razoamento, función executivas entre outras e creando programas baseados na historia de vida da persoa coa fin de facilítalo seu compromiso, adherencia e motivación.

Pola súa parte a estimulación sensorial basease na aplicación controlada de estímulos mediante diferentes vías baseada en exercicios que incitan o desenrolo de tódolos sentidos. Favorece a percepción da persoa e o estado de alerta no medio que lle rodea, utilizando habilidades residuais dos sentidos danados. De ela pódense beneficiar tanto os nenos coma os maiores, ou patoloxías coma o ictus, parkinson ou demencias entre moitas outras, nas que se verán perdidas ou alteradas as súas capacidades sensoriais.

Programas únicos e irrepetibles, deseñados exclusivamente para a lesión medular e outras patoloxías neurolóxicas.

A diferencia da fisioterapia tradicional esta terapia non intenta compensar para conseguir un movemento, o que busca é activar o sistema neuromuscular para recuperar movemento por debaixo do nivel de lesión.A actividad física intensa, mediante exercicios repetitivos e de carga corporal, demostrou que mellora non so a capacidade de permanecer sentado, de pe ou marcha, tamén o alcance e agarre coas mans, aumenta a función cardiopulmonar, retrasa a pérdida de densidade ósea e mellora a función psicolóxica xunto coa da vexiga e intestinos en persoas con lesión medular crónica, así como tamén axuda a recuperala movilidade por debaixo da lesión e con ela unha maior autonomía.

Non busca ser una sustituta da rehabilitación convencional, se non que únese a ela indo un paso máis alá para alcanzar obxectivos ata agora impensables.